Ik ben Maggie Urquhart, en sinds 1984 speel ik contrabas in het Orkest van de 18e Eeuw. Naast mijn werk bij het orkest speel ik als freelancer bij andere orkesten en kamermuziekensembles in heel Europa, geef ik les aan de conservatoria van Amsterdam en Den Haag, en werk aan de Universiteit Leiden aan een PhD over de rol van de violone in de muziek van J.S. Bach.
In mijn jeugd was muziek overal. Ik zong in het kerkkoor en begon op mijn 11e met contrabas spelen omdat dat instrument nog miste in het schoolorkest. Mijn moeder regelde een oude Franse bas met darmsnaren voor me en ik kreeg les van een 85-jarige docent. Na een paar weken vond hij het tijd om met pensioen te gaan en mocht ik jongere kinderen bas leren spelen. Sindsdien heb ik het instrument nooit meer losgelaten.
Toch heb ik eerst een bachelor aan de kunstacademie afgerond voor ik muziek ging studeren. Ik had een grote passie voor tekenen en schilderen. Maar na dat jaar kwam ik erachter dat het leven van een beeldend kunstenaar erg eenzaam is en besloot ik alsnog met muziek verder te gaan. Ik kwam naar Den Haag in de tijd dat er nog geen opleiding voor violone bestond. Samen met mijn leraar Anthony Woodrow hebben we die als het ware zelf uitgevonden.
Al snel mocht ik kamermuziek spelen met de pioniers van die tijd als Sigiswald Kuijken, Gustav Leonhardt, Frans Bruggen, Bob van Asperen, Jos van Immerseel en Lucy van Dael. Het ging er toen heel anders aan toe in repetities en concerten dan nu. Iedereen kettingrookte (de sigaretten werden tijdens het spelen tussen de krul van de instrumenten gestopt) en maakte ondertussen keiharde ruzie over de interpretatie van nieuw ontdekte bronnen. Je moest stevig in je schoenen staan en je feiten kennen!
Toen het Orkest van de 18e Eeuw werken in grotere bezettingen begon te spelen, mocht ik naast mijn leraar in het orkest meedoen. Ik was direct verkocht en ben sindsdien gebleven. Het werken met Frans en zijn orkest was anders dan bij alle andere orkesten. Het is moeilijk in woorden te vangen wat er zo speciaal aan was. Maar Frans wist ons te inspireren, op een manier die iedereen in beweging bracht en begreep. Hij hield niet van autoriteit, was voor iedereen benaderbaar en hield van sterke karakters om zich heen. Dit typeert voor mij het orkest nog steeds!
Muziek bepaalt mijn leven en ik heb niet heel veel tijd voor andere dingen. Maar ik houd er enorm van om in de natuur te zijn en te tuinieren. Als ik meer tijd zou hebben, zo ik klimaatactivist worden!
